Falling-Star

ဆရာတင္မိုးသို႔

-ေဆးလိပ္လည္းတို ေနညိဳေသာ္ျငား
တို႔ျပည္ တို႔ရြာ တို႔ဌာနီကား
ၿပိဳၿမဲ ၿပိဳစဲ ၿပိဳလတည္း ပင္.....

-သို႔ပါေသာ္လည္း
တာ၀န္ေက်ပြန္ ျပည့္အက်ိဳး ထမ္းပိုး
ဆရာတင္မိုး သို႔
အိမ္ျပန္ပို႔ခိုက္ မွာ လိုက္ခ်င္သည္
က်ေနာ္တို႔ ဆက္၍ ထမ္းပါမည္.....

-ခရီးမွတ္တတ္ လမ္းခုလတ္၌
ကိုယ္လြတ္ေရွာင္ခြာ
ခြဲရသည္ဟု မထင္ေစလို ဆရာအိုကို
ထပ္မွာခ်င္သည္
ေျဖာင့္တန္းစြာပင္ သြားပါေလ.....
ဆရာ...
ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ.....

Tesla

ၾကယ္ေတြေၾကႊတာ မဆန္းေပမဲ့-
အလင္းေပးေနတဲ့ ၾကယ္တလံုး ေၾကႊက်တာေတာ့ နွေျမာလွတယ္ဗ်ာ

My Hopes (one)

တံငါသည္

၀ုန္း ..ရွဲ… ရွဲ……. ၀ုန္း ..ရွဲ… ရွဲ….….

လွိဳင္းမ်ားသည္ ကမ္းပါးရံ သို႔ စီးခ်က္က်စြာ ရုိက္ခတ္ လ်က္ရွိသည္-

ေလမ်ားက ျမစ္ကမ္း ေဘးမွ သစ္ပင္မ်ားကို ယိမ္းႏြဲ႔ေစ၍ သစ္ခက္ သစ္ရြက္

မ်ားသည္ အခ်င္းခ်င္းပြတ္တိုက္ခါ သဘာ၀ဂီတ တခုကို ေဖာ္ၾကဴးေနၾကသည္-

ထိုေလ မ်ားသည္ ၾကည္လင္ေသာ ျမစ္၏ၾကမ္းျပင္ အား ျဖတ္ေက်ာ္ တိုက္ခတ္

လာေသာေၾကာင့္ လတ္ဆတ္ လြန္းလွသည္-

ေရနွင့္စုန္သြားေသာ ေဖာင္ ေလနွင့္စုန္သြားေသာ ရြက္ေလွ နွင့္ ေရစုန္ေရဆန္

ေလစုန္ေလဆန္ကို ဂရုမစိုက္ေသာ စက္ေလွ တခ်ိဳ႕တို႔ကိုလည္း အသက္၀င္

ေနေသာ ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ အလား ျမင္နိုင္ပါသည္-

ေနေရာင္ျခည္ မ်ားက ထိုပန္းခ်ီကား ကို ရုပ္္လံုးၾကႊလာ ေစရန္ ဆလိုက္ထိုး

ေပးထားသည္နွင့္ပင္ တူ ေနေသးသည္-

ထိုေနရာ သည္ကား မိခင္ကုန္းေျမမွ နို႔ရည္ထုတ္ေပး လိုက္သျဖင့္

မင္း၀ံေတာင္ေၾကာေဘး၌ ရစ္ေခြကာ စီးဆင္းေနသည့္

ျမစ္ဧရာ၏ ကမ္းစပ္တခု ပင္ ျဖစ္ေပသည္-

....................

သို႔ေသာ္ ထိုအလွအပ မ်ားမွာ သူနွင့္မဆိုင္ သည့္အလား ျမစ္ကမ္းေဘး၌

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနသူ တေယာက္ရွိသည္-

ထိုသူမွာ တံငါသည္ တေယာက္ျဖစ္ပါ သည္-

၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ ထိုတံငါသည္ သည္ ကေလးတေယာက္

ျဖစ္ေနျခင္းပင္-

....................

တံငါသည္ေလး၏ မ်က္စိမ်ားသည္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ ထဲ၌ ရွိမေနသည္မွာ

ေသခ်ာပါသည္-

သူ၏ အျမင္အာရုံမွာ နိုင္လြန္ငါးမွ်ားႀကိဳး နွင့္ ဆက္သြယ္ထားသည့္ ေရေပၚ၌

ေပါေလာေပၚေနေသာ ေဖာ့တစ္ခု၌ တည္ရွိေနသည္-

ထိုေဖာ့ကေလး လွဳပ္ရွားလာျခင္း သည္ သူ၏ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္သည္-

သူ၏စိတ္မ်ား ကိုလည္း ပတ္၀န္းက်င္၌ လြင့္ေျမာ မေနေစပါ-

ငါးတေကာင္ အစာကို လာဟတ္လွ်င္ ဒုတ္ .. ဒုတ္ .. ဒုတ္ . ဒုတ္ .. ဟု လက္မွ

ခံစားရလာမည့္ အေတြ႕အာရုံ သည္ သူ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္သည္-

ငါးမွ်ားတန္ ကိုင္းညႊတ္ သြားလွ်င္ လ်င္ျမန္စြာ ဆြဲတင္နိုင္ရန္

အဆင္သင့္ ျပင္ထားသည္-

သူ၏ ပန္းတိုင္မွာ ငါးတေကာင္သည္ သူ႔ငါးမွ်ားတန္၌ ပါလာရန္ ပင္ျဖစ္သည္-

....................

တျဖည္းျဖည္း နွင့္ အခ်ိန္ေတြကုန္ လာသည္မွာ

ေနမင္းႀကီးသည္ပင္ ထိုတရက္ကို နုတ္ဆက္ရန္ ဟန္ျပင္ေနၿပီ-

ငါးမ်ားသည္လည္း ငါးသီတံ ၌ခ်ိတ္ဆက္ထားသည္မွာ

ေတာ္ေတာ္ပင္ မ်ားေနေပၿပီ-

တံငါသည္ေလး၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားမွာ ထိုေန႔အတြက္ ဖူလံုေနၿပီ-

ထိုအခ်ိန္ ၾကမွသာ သူသည္ ပတ္၀န္းက်င္ အလွပကို ခံစားနိုင္ေတာ့သည္-

သူ၏ ပတ္၀န္းက်င္ ခံစား မွဳမွာ လတ္ဆတ္ေသာေလကို တ၀ႀကီး

ရူသြင္းလိုက္ျခင္းပင္-

ထို႔ထက္ပို၍ မခံစားတတ္-

သူ၏စိတ္ ကိုလည္းလႊတ္လပ္ခြင့္ ေပးလိုက္သည္-

ထိုအခါ အေတြးတို႔သည္ အိမ္မွ ထြက္လာေသာ မနက္ခင္းစီသို႔ နစ္၀င္စီးေမ်ာ

သြားပါေတာ့သည္-

....................

“ ေမေမ- သားဒီေန႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ငါးမွ်ား လိုက္သြားဦးမယ္ “

အႀကိမ္ႀကိမ္ တားထားသည့္ ကိစၥ မွန္းသိလ်က္နဲ႔ က်ေနာ္အရဲစြန္႔၍

ေျပာလိုက္သည္-

ထိုအခါ ေမေမသည္ ပုစၥာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ကိုတၿပိဳင္နက္

တြက္ခ်က္ေတာ့သည္-

က်ေနာ္ဥာဏ္မီွသေလာက္ ခန္႔မွန္းမိသည့္ ပုစၥာ တခ်ိဳ႕မွာ-

-ငါးမ်ားနွင့္ ဆန္နို႔ဆီဘူး နွစ္လံုးတို႔၏ ဖလွယ္ရ ဂုဏ္သတၱိ

-ကေလးတေယာက္ အတြက္ အသားဓါတ္ ငါးဓါတ္ မရရွိျခင္း သည္

ရက္ေပါင္းမည္မွ်အထိသာျဖစ္သင့္ပါသနည္း

-ကုသိုလ္နွင့္ အကုသိုလ္ တို႔၏ ဖက္စပ္ မရ ဂုဏ္သတၱိ

ထို အပ္ေၾကာင္းထပ္ ပုစၥာ မ်ားနွင့္ မေျဖရွင္းနိုင္ေတာ့သည့္ အေတြးမ်ားက

ေ၀၀ါးေသာ အေျဖတစ္ခုသာ ထုတ္ေပးလိုက္သည္-

ေသခ်ာသည္မွာ ထိုအေျဖထဲ၌ အေ၀းႀကီး လွမ္းၾကည့္ရန္ အင္အားမရွိေတာ့၍

ပစၥဳန္ပၸန္ ကိုသာၾကည့္ျခင္း၊ ေနာက္ေန႔အတြက္ လိုအပ္မည့္ စားစရာ၊

လက္ေျမာက္အရႉံးေပးလိုက္ရေသာ ဆင္းရဲမႉ စသည့္ သက္ေသျပခ်က္မ်ား

ပါ၀င္ေနမည္ကိုမူ က်ေနာ္သိထား ပါသည္-

“ သားေလးဂရုစိုက္ၿပီးသြားေနာ္ “

က်ေနာ္ထြက္လာ ေသာအခါ ေမေမသည္ မ်က္နွာတဘက္လႊဲကာ

ထိုကဲ့သို႔ ေျပာပါသည္-

ေမေမ မ်က္ေရ၀ဲေန မည္ဆိုတာကိုေတာ့ ရိပ္မိပါသည္- ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ

ေဖေဖ့ကို တမ္းတ ေနျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္ပါသည္-

....................

တံငါသည္ေလး သည္ေၾကေၾကကႊဲကႊဲ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္-

ေၾကကႊဲစြာ ဆိုသည္မွာ

သူ႔အေတြးမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ္လည္း

ၿပံဳးလိုက္ျခင္း မွာကား

သူ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားမွာ

လိုသည္ထက္ပိုကာ ငါးသီတံ၌ အစီအရီ ခ်ိတ္ဆက္ထားၿပီးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္-

“ ေဟ့ေကာင္- ျပန္ၾကမယ္ေဟ့ “

ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရွိေနေသာ သူငယ္ခ်င္းအားလွမ္း ေအာ္လိုက္သည္-

“ ေအး “

ေၾသာ္- သူလည္းပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို သီတန္းၿပီးသား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္-

ရုတ္တရက္ ဂ်ြတ္.. ဂ်ြတ္ … ဂ်ြတ္ဂ်ြတ္ ဟူေသာ အသံတခုၾကားလိုက္ရသည္-

လံုး၀မထင္မွတ္ထားေသာ ကိစၥ တစ္ခုျဖစ္လာပါသည္-

ေတာတန္းကမ္္္းပါးရံ မွ ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ် ဟူေသာ ဥပေဒသ အတိုင္း လိုက္ခဲ့၍

ညေနပိုင္းတြင္ လူေနအိမ္ေျခ နွင့္ နီးကပ္ေသာေနရာ၌ ငါးမွ်ားေနေသာ

တံငါသည္ေလးသည္ မနက္ခင္းအေတြးမ်ားေၾကာင့္

သတိလက္လႊတ္ျဖစ္သြားပါသည္-

အသံၾကား၍ လွဲ႔ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ၀က္တစ္ေကာင္သည္ ငါးသီတံ၌ ရွိေသာ

ေနာက္ဆံုး ငါးတေကာင္ကို အစားပိတ္အျဖစ္ ၿမိန္ဆက္စြာ ၀ါးေနသည္ကို

ေတြ႔လိုက္ရသည္-ရင္ထဲ၌ဟာသြားသည္-

၀က္ကိုမုန္းမုန္းတီးတီး စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္-

ေနာက္ အံႀကိတ္၍ မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္လိုက္သည္-

မ်က္ေရစ တခ်ိဳ႕ ပါးျပင္ေပၚသို႔ က်လာသည္-

တံငါသည္ေလး၏ မ်က္ေရစတို႔ ကိုနွစ္သိမ့္ရန္ ငါးတခ်ိဳ႕ခႊဲေပးခဲ့သည့္

သူငယ္ခ်င္း၏

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မ်ားျဖင့္ထိုတရက္သည္ တိတ္ဆိတ္စြာၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေတာ့သည္-

....................

ထိုေန႔က ၀က္တေကာင္သည္ ငါးမ်ားကို ညေနစာအျဖစ္ ၿမိန္ရွက္စြာ

စားသံုးသြားသည္-

သူ မသိ သည္မွာ ထိုညေနစာထဲ၌ ကေလးတေယာက္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားပါ

ေရာပါသြားသည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္-

ဧရာ၀တီ သည္ယခုတိုင္ စီးၿမဲစီးစဲ ျဖစ္ပါသည္-

ျမစ္အတြင္း၌ ထင္ဟပ္ေနေသာ လမင္းႀကီး မွာကား လိႉင္းမ်ားေၾကာင့္ လွဳပ္ရန္း

ေနနိုင္ေသာ္လည္း ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ လိုက္ပါက တည္ၿငိမ္စြာ အလင္းေပးေန

သည္ကိုေတြ႔ နိုင္ပါသည္-

၀င္းပၿမဲ ၀င္းပလ်က္ပါ-

Tesla

Place

-ဦးတည္ပ်ံသန္းရမဲ့ ေနရာသိတယ္

-ျပာလဲ့လဲ့ ေကာင္းကင္ရွိတယ္

-လမင္းႀကီး လည္းၾကည့္ေနတယ္

-ေမွာင္ေနတဲ့ အခါ ခဏအနားယူနိုင္တယ္

-အဲ့ဒီအခါ

အရာင္အေသြးဆံုတဲ့ လမင္းႀကီးက

မင့္ကို အားေပးလိမ့္မယ္

-ဘာလိုေသးလည္းကြယ္

-ခရီးေ၀းလွတယ္ ဆိုေပမဲ့

-ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ တေနရာ အတြက္

-အေနွာင္အဖြဲ႕ေတြ မလိုခ်င္နဲ႔

-တေကာင္ထဲပ်ံ ရတာ လြတ္လပ္ပါတယ္

-ကဲ- မင့္အေတာင္ပံေတြ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ငွက္ငယ္္-

Tesla

Strangeness

ေနသည္ အေရွ႕မွထြက္၍ အေနာက္သို႔၀င္သည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
ေနထြက္ရာအရပ္ကို အေရွ႕ ဟုသတ္မွတ္၍ ေန၀င္ရာ
အရပ္အား အေနာက္ဟု အမည္ေပး ထားျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္မည္-
(ေနထြက္ရာ အရပ္အား အေနာက္ ဟု လူညီလွ်င္ အမည္ေပး၍ ရသည္-
ထုိအခါ အေရွ႕အရပ္၌ ေန၀င္လိမ့္မည္)

လူသားတေယာက္ ေမႊးဖြားလာသည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
သံသရာလည္ ျခင္းထဲမွ ျဖစ္စဥ္ တခုသာ (သို႔မဟုတ္) ဖန္ဆင္းျခင္း နွင့္
ကယ္တင္ျခင္းၾကား တြင္ ၾကားညွပ္ျခင္းသာ ျဖစ္မည္-

အစားအစာ ၀ါးစားပါ- ကေလးမ်ား စာသင္ေနသည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
အစာကို ေၾကညက္စြာ ၀ါးစားတတ္ေစရန္ သင္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္မည္-
( အသက္ႀကီးသည္ အထိ အစာမေၾကေအာင္ စားေသာ သူမ်ားရွိေနေသးသည္မွာ
၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါသည္- ထိုသူမ်ားအား သူငယ္တန္းမွ စ၍
စာေနာက္တေခါက္ ထပ္သင္ခိုင္းသင့္သည္ )

က်ေနာ္ ဟိုတုန္းက အသည္းတခါ ကြဲဘူးပါသည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
အသည္းနုခဲ့ ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္မည္-
(ၾကံဳလွ်င္ေတာ့ ေနာက္တေခါက္ေလာက္ အသည္းထပ္ကြဲၾကည့္ ျခင္ပါေသးသည္)
( အသားလြတ္ ထည့္ထားေသာ အပိုဒ္ ျဖစ္သည့္ အတြက္ ေက်ာ္ဖတ္သြားပါက ပို၍ မထူးဆန္းပါ )

အိပ္စ္ မ်ိဳးဆက္မွ လူတေယာက္ ကို ၀ိုင္ မ်ိဳးဆက္ကဲ့သို႔ လိုက္နာေနထိုင္ရန္
လုပ္ငန္းရွင္တေယာက္ ကညႊန္ၾကားသည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
၎လုပ္ငန္း၏ စားသံုးသူ ေဖာက္သည္မ်ားသည္ ၀ိုင္ မ်ိဳးဆက္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္သာ
(သို႔မဟုတ္) ထိုလုပ္ငန္းရွင္ သည္ စီးပြားေရး သမားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္မည္-
(စီးပြားပါရမီ ဟုမရွိေသာ္လည္း စီးပြားေရးကို အကုသိုလ္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္
ရွာသူမ်ားရွိသည္- ထိုသူမ်ားကို မိန္းခေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကနွစ္သက္သည္)

အိမ္အျပင္ မထြက္ရသူ တေယာက္ရွိသည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
အိမ္အျပင္ မထြက္ရဲသူ တေယာက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္-
(သို႔မဟုတ္) ထိုမထြက္ရဲသူသည္ ေၾကာက္တတ္သူ တေယာက္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္မည္-
( စကားပံုတခ်ိဳ႕ ျပန္ျပင္သင့္သည္ ဥပမာ- ေၾကာက္ရဲလွ်င္ မင္းျဖစ္)

ဂ်ဴးမ်ားစြာ အသတ္ခံရသည္ လူမ်ားစြာ တရက္ၿပီးတရက္ေသသည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
မင္းတို႔သြားနွင့္ၾက ငါတို႔ေနာက္က လိုက္ခဲ့မည္-
ၿပီးလွ်င္ အတူတူ ျပန္လာ၍ သံသရာထပ္လည္ၾကမည္-
( ခဏ ခဏ .. ခဏ ခဏ.. ေမ့... ထား )

သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ လူတခ်ိဳ႕ ႀကိဳးစားၾကသည္-
သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါ-
ထိုလူမ်ားသည္ လူ႔ဘ၀၏ ပန္းတိုင္အစစ္သို႔ သြားျခင္းသာ ျဖစ္မည္-

သို႔ေသာ္ ထူးဆန္းေသာ ကိစၥ တခုရွိပါသည္-
၎မွာ အထက္ပါ မထူးဆန္းေသာ အျဖစ္ပ်က္မ်ားကို
ထူးဆန္းေအာင္စဥ္းစားၾက ျခင္းျဖစ္သည္-
က်ေနာ့္အတြက္မူ ထိုသို႔ ထူးဆန္းလာေအာင္ စဥ္းစားရန္ ပ်င္းသည္-
ေနာက္ထပ္ အခ်က္လက္တခု အျဖစ္ ခင္ဗ်ားျမင္နိုင္ပါသည္-
၎မွာ ထိုကဲ့သို႔ စဥ္းစားရန္ က်ေနာ္ ဥာဏ္မမွီ -----

Tesla

အိမ္အျပင္ မထြက္ရသူ တေယာက္ရွိသည္-
အိမ္အျပင္ မထြက္ရဲသူ တေယာက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္-
ထိုစာကို (ကို)နွင္းခါးမိုး ၏ကဗ်ာမွ ခဏငွားထားျခင္းျဖစ္သည္-
ၿပီးလွ်င္ ျပန္ေပးပါမည္-
ဤစာသည္ က်ေနာ့္၏ ေနာက္ဆံုးတေဂါက္ ဟုေမွ်ာ္လင့္ မိပါသည္-
ေနာက္ပို႔စ္မ်ား ၌ မေဂါက္မိေအာင္ ဂရုစိုက္ ေရးပါမည္-
ထို႔အျပင္ ဆရာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ၏စာမ်ားဖတ္မိ ၍ေရးမိပါေသာေၾကာင့္
က်ေနာ္ေဂါက္ျခင္း သည္ထိုစာေရးဆရာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္-

Risk To Witch

-ဆံုးမသင့္ရဲ႕နဲ႔ မဆံုးမနုိင္ခဲ့တဲ့ စံုးမ..

-ခဏ ခဏ ၾကားခဲ့ရတဲ့

ဆက္သြယ္မႉဧရိယာျပင္ပ..

-ေနျခည္ေတြဖိတ္က်

သိပ္လွတဲ့ ညေနခင္းေတြလည္း ငါမခံစားရ..

-ည

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အိပ္မရ..

-ျပဳတ္က်

အံုး ခနဲ ျပဳတ္က်..

-အသံုးမက်

စံုးမ ရဲ႕အလွထဲက ရုန္းမရ..

-ေအာ္.. ငါ့မွာလည္း ဒုကၡ…..

---------x----------

-ဒီမွာ မင့္ရဲ႕ ပရမ္းပတာ မွ်ားခ်က္ထိလို႔ ေအာက္ျပဳတ္က်သြားတာ

ငွက္မဟုတ္ဘူး အဲ့ဒါ ငါ့နွလံုးသား. (ဟိုက္ ရွားဘား)

-အံုး ခနဲ ေသြးသံရဲရဲ နဲ႔ ျပဳတ္က်သြားတာေတာင္ မိုက္မဲလွတဲ့

အေတာင္ပံတစံု က တျဖတ္ျဖတ္ခတ္တုန္း (ငတုန္း)

-စံုးမကို မဆံုးမနိုင္ခဲ့ေတာ့ အဲ့ ဒီအထပ္ထပ္ျပန္ရွင္လာ တဲ့

မိုက္ရူးရဲ အေတာင္ပံ ေတြကိုပဲ ငါ အရွင္လတ္လတ္

ေျမျမဳပ္ျပစ္ခဲ့ေတာ့တယ္.. (အာမင္)

Tesla

ဟဲဟဲ အရင္ပို႔စ္ ေဂါက္ထားတာရဲ႕ အဆက္ ေနာက္တေဂါက္.

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးနွစ္က ဟာကို ျပန္ခံစားထားတာပါဗ်ာ..

ကိုေလးျဖဳ သီခ်င္းၾကားဘူးတယ္မလား..( အခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္ရမွာလား

ရွက္စရာေကာင္းတယ္ - စိတ္ကူးရင္တဲ့အရြယ္ မဟုတ္ေတာ့လည္း..

သိပ္ခက္တယ္ အား အန္း အန္.. ) ဆိုတာေလ တက္စ္လာ ႀကီးအသည္း

ကြဲေနတယ္ဆိုၿပီး စြပ္စြဲနဲ႔..

------ X -------

စကားမစပ္ ဗ်ာ က်ေနာ္ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခြင့္မေတာင္းပဲ လင့္ခ္ေတြ

ခ်ိတ္လိုက္တယ္ ဒီကေနပဲ ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္ ေခြးလြတ္ပါေတာ့ ..

သေဘာမတူသူမ်ား က်ေနာ္ျပန္ျဖဳတ္ေပး ပါ့မယ္..

2007

>>ေသေနတဲ့ ငါ့ဘူတာမွာ အခ်ိန္ရထားမ်ားသာ

တေရြ႕ေရြ႕ ခုတ္ေမာင္းသြားၾက..

>>ကံဆိုးျခင္း ကုန္ရထားထဲက တန္ဖိုးရွိမယ္ ထင္တဲ့ဟာသာ

ခဲရာခဲဆစ္ ထုတ္ယူခဲ့ရ..

>>အဲ့လိုနဲ႔ နွစ္ေထာင့္ခြန္ အ၀င္ည

သူမ်ားေတြ ကၾက ခုန္ၾက

ငါ့အနားမွာ ေတာ့ ၾကယ္မ်ားသာ ခစားၾက.. (ငါ့ကိုယ္ငါ)

>>ေဟာ နားေထာင္စမ္း ဟက္ပီးနယူးရီးယား ေတြ

ငါ့အနားနားက..

ေကြ႔၀ိုက္ၿပီး ထြက္ခြာသြားၾက..

အခုခ်ိန္ထိ ငါ့ ေနာက္ဆံုးရထားကို ငါမေတြ႔ရ..

ေတာက္ -x+= ေ xxာ က္ +-x အ xိုး ရ x+-..

Tesla :P