ကဲ ေနာက္ထပ္ဆားခ်က္ ျခင္းတစ္ခုပါပဲ- အခုတေလာ စာေရးဘို႔ ဥာဏ္ကလည္း ထြက္ကို မထြက္တာဗ်ာ- ဒီေတာ့လည္း အရင္ကေရးဘူးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပဲ တင္လိုက္တယ္- တက္စလာလည္း ဆားခ်က္လြန္းလို႕ ဂဠဳန္ျဖစ္ကာ နီးေနပါၿပီ- ေအာ္ နဂါးထြက္မလာေသးခင္အထိေတာ့ ဆားခ်က္ရဦးမွာပဲ. မတတ္နိုင္ဘူး- ဆိုဒ္တခုမွာတင္ၿပီးသားပါ တခ်ိဳ႕လူေတြ ဖတ္ဘူးၿပီးသား ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္- ထံုးစံတိုင္းေပါ့ ဖတ္ၿပီးလည္း ထပ္ဖတ္ .. အဟတ္..
ေဖာက္ထုတ္ျခင္း
ေပါက္ေနတဲ့အိတ္တလံုးထဲ ၾကယ္ေတြကို သိမ္းႀကံဳးထည့္မိခဲ့..။
၀ိုင္တစ္ခြက္ ဖေယာင္းတိုင္တ၀က္နဲ႔ အျပာရင့္ရင့္ညတခုမွာ
အကြက္စံုေအာင္ ကတယ္.
အေသြးအသားေတြကို စုပ္ယူမဲ့ မိစၧာတခ်ိဳ႕နဲ႔..။
လွပခမ္းနားတဲ့ စူးစူးရွရွ သံစဥ္ေတြကို မွိန္းေမာၿပီး နားေထာင္တယ္.
နားစည္ထဲကေတာ့ ေသြးတစက္စက္က်ေနေလရဲ့..။
နဳးညံ့သိမ္ေမႊ႕စြာ ခုတ္ေမာင္းလာတဲ့ ရထားတစီးကိုစီးတယ္.
ရထားက ျပန္ေမးတယ္ သူ႕ဘူတာကဘယ္မွာလည္းတဲ့..။
ပင္လယ္နဲ႔ လမင္းက်ီစယ္ေနၾကတာကို ငါမေျပာဘူး.
အနိုင္အရွဳံးတြက္ရတဲ့ ကစားနည္းမ်ိဳးဆို ငါမပါဘူး.
ပတ္ခ်ာရိုက္ေနတဲ့ ကကြက္ထဲ ငါမ၀င္ဘူး.
ငါဟာလြတ္က်တယ္ ၿပီးေတာ့လြတ္ခ်တယ္
ေျပာ. ရတယ္ စြန္႔လြတ္ရဲတာ လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္.
စိတ္ဓါတ္ကို ၾကႊပ္ဆတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္.
အသက္စြန္႔ၿပီး အလင္းေပးၾကမဲ့ ဖေယာင္းတိုင္တခ်ိဳ႕ထြန္းညွိတယ္.
ဘယ္ကိုလႊင့္ရမွန္းမသိတဲ့့ အျပာေရာင္ တိမ္ေတြကို မွ်ားေခၚတယ္.
အားနည္းေနတဲ့ နွလံုးသားကို အနားယူခိုင္းတယ္.
သည္းေျခကို မွတ္သားတတ္လာေအာင္ အက်ဥ္းခ်တယ္.
အေတာင္ပံေတြကို ေျမျမဳပ္တယ္.
စြဲမက္စရာေကာင္းတဲ့ တပ္မက္မွဳမ်ိဳးဆုိ မီးသၿဂိဳလ္တယ္.
အားလံုး အရွင္လတ္လတ္ေတြႀကီးပဲ.
ေလကုန္တယ္..
သူတို႔အားလံုးအတြက္ မင့္ရဲ့ပါးစပ္ကေန
အာမင္ လို႔ေတာင္ ဆုေတာင္းေပးမေနနဲ႔………။
|