Friday, August 31, 2007
Thursday, August 30, 2007
WEIVER
ကိုဘ၀ခရီး ရဲ့ တက္မွဳေၾကာင့္ေရးရျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အမွန္ေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ေလးဟာ ေနာက္လဆို တနွစ္ျပည့္ၿပီ ျဖစ္လို႔ ျပန္လည္လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ၿပီး ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျခင္ေနခဲ့ တဲ့ စိတ္ကေလးလည္း ရွိေနခဲ့ပါတယ္.
(နဂိုထဲက ၾကိတ္ၿပီးေရးခ်င္ေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ :P)
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဘာေတြေတြးခဲ့မိသလည္း ဘာေတြေရးမိခဲ့သလည္း အခုလိုအခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ စာဖတ္သူတေယာက္လို ျပန္ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ အခုဘာေတြကို ၾကိဳက္နွစ္သက္သလည္း ေရးခဲ့တုန္းက ဘာလို႔ေရးခဲ့လည္း ဘယ္လိုခံစားခ်က္ရွိေနခဲ့ ပါသလဲဆိုတာ (ကဲ- ေရးမွာသာေရးစမ္းပါ :) ) ပို႔စ္တိုင္းကို Review ျပန္လုပ္ၾကည့္မိတယ္. သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါဘူး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ အခုထက္ထိ ၾကိဳက္သားဗ် ကိုယ္ေရးတာကိုး. ကိုယ္မၾကိဳက္လို႔ ဘယ္သူကၾကိဳက္ဦးမွာလည္း. အမွန္ေတာ့ ပို႔စ္တခုျခင္းစီကိုေတာင္ ျပန္လည္ စမ္းစစ္ျခင္းဆိုၿပီးေရးလိုက္ခ်င္ေသးရဲ့. အခုေတာ့လည္း ငါးခုေပါ့. က်ေနာ္ေရြးမဲ့ငါးခုကေတာ့ က်ေနာ့္တေယာက္တည္း အျမင္ကပဲ ခံစားၿပီးေရြးထားလိုက္တယ္. ကြန္မန္႔ေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ခံစားဖတ္ရွဴသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နဲ႔ အၾကိဳက္တူတဲ့ဟာမ်ားကို ေတြ႔ေသာ္လည္းမေရြးမိပါဘူး..။
ကဲကဲ.. အေရွ႕ကို ေလွ်ာက္ပါလို႔ အေနာက္ကိုတဲ့ ေမွ်ာ္လိုက္ရင္… (ေနစူးလိုက္တာ ;) )
၁. Beyond
က်ေနာ္တို႔လိုက္မွီျခင္းမ်ားရဲ့ အလြန္ မျမင္ရေသးတဲ့ လိုက္မမွီေသးတဲ့ ဟိုဘက္က ကိစၥေတြအမ်ားႀကီးရွိ ေနေသးတယ္ဆိုတာကို ခံစားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အာဖရိကေတာထဲက လူရိုင္းတေယာက္ကို အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ႀကီး အေၾကာင္းေျပာရင္ သူယံုျခင္မွယံုပါလိမ့္မယ္ အဲ့လိုပါပဲ က်ေနာ္တို႔ထိမိေန ေတြ႔မိေနေသးတဲ့ အရာေတြဟာ စၾကာ၀ဠာႀကီးနဲ႔ နိဳင္းယွဥ္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ေသးပဲ မေရာက္ဘူးေသးတဲ့ ေနရာေတြ မသိေသးတဲ့ကိစၥေတြဟာ ေျပာမဆံုးေအာင္ ရွိေနေသးေၾကာင္း ထိုေနရာေတြကို အေရာက္သြားဘို႔ သိပြံပညာဟာ ပို႔ေပးနိုင္ပါ့မလား ဘယ္လိုပါ၀ါမ်ိဳးနဲ႔ သြားမွသိနိုင္မွာလည္း ဆိုေသာ...
ခံစားခ်က္တခုကို မွီျငမ္းေရးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကမၻာမွာ က်ေနာ္စိတ္အ၀င္စားဆံုးကိစၥ တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရးလို႔ နာမည္ မတပ္ခဲ့ရဲတဲ့ ဘာသာေရးရွဳေထာင့္ ပို႔စ္တခုပါ။ ဒီပို႔စ္ဟာ က်ေနာ္ေရးဘို႔ အခ်ိန္ အယူခဲ့ရဆံုးေသာ ပို႔စ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
၂. တံငါသည္
ဒီပို႔စ္ကေတာ့ စာဖတ္သူေတြလည္း ႀကိဳက္နွစ္သက္ၾကတယ္။ ဘေလာ့ စာအုပ္ထဲေတာင္ ထည့္ေပးၾကမယ္ ဆိုပဲ။ အခုက်ေနာ္ျပန္ဖတ္ေတာ့ ေတာ္လိုက္တဲ့ ငါလို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္. ဟိဟိ. ဆင္းရဲ ႏြမ္းပြားမွဳ မ်ားရယ္ မိဘေမတၱာရယ္ကို ရွဳေမွ်ာ္ခင္းလွလွ စကားလံုးရြရြနဲ႔ ေရာယွက္ၿပီး ဖြဲ႔ႏြဲ႕ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
Diary + လို႔ဆိုခဲ့သလို ဒိုင္ယာရီလိုစာမ်ိဳးတခုထက္ နည္းနည္းေက်ာ္လြန္ျခင္းပါ။ ေရးထားကတည္းက ကိုယ္ပိုင္ညစာဆိုၿပီး က်ေနာ့္အတြက္ သက္သက္ေရးေပးခဲ့လို႔ က်ေနာ္အခုထက္ထိလည္း ၾကိဳက္တုန္းပါပဲ.
စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အပိုင္းအစ မ်ားစြာနဲ႔ ေရးဖြဲ႕ထားေသာ္လည္း ထိုအပိုင္းအစမ်ားသည္ ေမာဟတရားအား တရားက်ျခင္းဆိုသည့္ အေျခခံစိတ္တခုတည္းက ခြဲထြက္ျဖာေ၀မွဳမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။ ၾကိဳက္တဲ့သူေတြလည္း အေတာ္ႀကိဳက္ၾကတယ္ ထင္တယ္။ မၾကိဳက္တဲ့သူေတြကလည္း အေတာ္ေလး မၾကိဳက္ပါဘူး။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔လို႔ အေျပာခံၿပီးေတာင္ ေရးခဲ့ရတဲ့ ပို႔စ္ပါ..။
၄. ထို႔ေၾကာင့္ဤအရာကို… (ဘယ္လိုေခၚမွန္းမသိေတာ့ပါ)
ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာေတာင္ မရွိသေလာက္ ပါပဲ.။ ကဗ်ာဆိုတဲ့အတိုင္း နွလံုးသားထဲက ေရးဖြဲ႕ခဲ့မွမွဳေတြဟာ ရာခိုင္နွဳန္းမ်ားျပားတဲ့ အတြက္ ဖတ္ၿပီး မခံစားရတဲ့ ကဗ်ာမ်ိဳး က်ေနာ့္မွာ မရွိပါဘူး။ ဆိုလိုတာက ေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္း ကဗ်ာအရာေျမာက္ျခင္း မေျမာက္ျခင္းနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး.။ က်ေနာ္ေရးခဲ့ေသာကဗ်ာ မ်ားဟာ က်ေနာ့္တေယာက္ထဲအတြက္ေတာ့ လြန္စြာရသေျမာက္ေအာင္ ေပးခဲ့ၾကတယ္ လို႔ ေျပာျခင္တာပါ. တခုေရြးရမယ္ ဆိုေတာ့ကာ အခုကဗ်ာေလးဟာ နွလံုးသားနဲ႔ ေရးခဲ့တဲ့ ရသအေျမာက္ဆံုး ကဗ်ာေလးမ်ား ျဖစ္နိုင္မလားေလလို႔ေတာ့ ထင္လိုက္မိတာပဲရယ္..။
၅. PROCEZz
ေရးခဲ့ရ ေတြးခဲ့ရတဲ့အထဲမွာ အရသာအရွိဆံုးပါပဲ. ပံုမွန္ေရးဖြဲ႔မွဳမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့ အတြက္လည္း အရသာရွိမိပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္မ်ား တခုျခင္းဆီက ခံစားခ်က္တခုျခင္းဆီ ေပးပါတယ္။ အားလံုးေပါင္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ခပ္ၾကီးၾကီး ရသတခုထပ္ေပးခဲ့ တဲ့အတြက္ အရသာရွိမိျပန္တယ္။ ဟုတ္ပါ့ ကိုယ့္ဟာကို ကြန္မန္႔ေပးၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနတာ.. အဲ့လို အျမင္ကပ္လည္း ခံရဲပါတယ္.. က်ေနာ္သိပ္ႀကိဳက္လို႔ပါ..။ ေမခ ကိုေတာင္လြမ္းမိတယ္ကြယ္….။
အမ္.. ျပည့္ၿပီလား ငါးခ်က္.. ဒီမွာ ေရြးေကာင္းတုန္းရွိေသး.. ဟဲ.. ဟဲ…..
Tesla
Sunday, August 19, 2007
nnOOn
"လေျခာက္တဲ့ည"
ပန္းခန္းတဲ့ညမွာ.
ႏြမ္းႏြမ္းခက်န္ခဲ့ရမွာမို႔..
လမင္းရယ္…
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မလင္းစမ္းနဲ႔..။
Tesla
Thursday, August 16, 2007
00000
ဓါတ္ဆီထုတ္ေစ်း နွစ္ဆျမင့္ေစ။ ဂက္စ္ကို ငါးဆျမင့္ေစ။
ဂုဏ္ယူပါတယ္ ဘဘဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ ခင္ဗ်ာ-
နိုင္ငံအေရးကို စစ္တိုက္သလို ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္ဒိုင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရဲတဲ့
စစ္သားပီသမွဳအတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘဘဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ ခင္ဗ်ာ-
ျပည္သူေတြကို ငါတို႔လိုပဲ သံုးျဖဳန္းနိုင္တယ္လို႔ အထင္ႀကီးေပးတဲ့ အတြက္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္ ဘဘဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ခင္ဗ်ာ-
နိုင္ငံေတာ္ ဆင္းရဲေနၿပီလို႔ အခုလို သိသိသာသာ အင္ဒါရိုက္
ေၾကျငာေပးရဲတဲ့အတြက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွိလာလို႔
၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။
ဘာမ်ား၀မ္းနည္းစရာ ရွိမွာလည္းခင္ဗ်ာ နိုင္ငံသားပိုင္တဲ့
ေလေၾကာင္းလိုင္းေတာင္ ရွိေနၿပီပဲဗ်ာ။
သူ႔ဆီက အခြန္မေကာက္ပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒါမွ နိုင္ငံတကာမွာ မတရား မဟားတရား ခ်မ္းသာတဲ့ ျပည္သူေတြ
ရွိပါတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမွာ မလား။
ဟိုး.. ေရွ႕က ပ်ံက်ေစ်းသည္ဆီက အခြန္ လိမ့္ေကာက္ပါခင္ဗ်ာ-
သူတို႔ အရင္းျပဳတ္မွ နိုင္ငံဟာ ပ်ံက်ေစ်းသည္ မရွိဘူးလို႔ ေၾကျငာလို႔ ရမွာမလား။
လူမေနတဲ့ ေနရာမွာ မီးေတြ ထိမ္ထိမ္လင္းေအာင္ ထြန္းထားေပးပါ.
ဒါမွ တိုင္းျပည္ဟာ စိမ္းလမ္းဆိုေျပ ေအးခ်မ္းသာယာ၀ေျပာ လူမရွိတာေတာင္
မီးထြန္းထားနိုင္တယ္လို႔ ေၾကျငာလို႔ ရမွာ မဟုတ္လား။
ပညာကို တန္ဘိုးမထားတတ္ေအာင္ နည္းလမ္းထပ္ရွာပါဦးခင္ဗ်.
ပညာတတ္ရင္ လူေရလည္လာၿပီး လူႀကီးေတြ လုပ္ေနတာကို
ဟိုဟာမေကာင္းဘူး ဒီဟာ မေကာင္းဘူး ေျပာလာၾကမယ္ မလား။
အဲ့ေနရာေတြကို ဆီေတြခပ္ထူထူသာ လူးထားေပးပါခင္ဗ်ား..
အခု မေယာင္ေသးေပမဲ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေတာ့ ေအာင္ပြဲ၀င္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ကဲ.. ျပည္သူမ်ား ျပည္သားမ်ား ခင္ဗ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကပါခင္ဗ်ား.
က်ေနာ္တို႔ တေျဖးေျဖးနဲ႔ နီးလာပါၿပီ.
ေသခါနီး.. အဲေလ.. သာယာေရႊၿပည္ၾကီး နဲ႔ပါခင္ဗ်ား...။
Tesla
မေန႕က ဘတ္စ္ကားစီးၾကတဲ့ လူေတြေကာ ကုန္ေစ်းနွဳန္းေတြတက္တယ္
ညည္းၾကလို႔ေကာ စိတ္ထဲမေကာင္းလို႔ ေရးမိပါတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။
Friday, August 10, 2007
LIFE
I. FUTURE TENSE
.......................................................
II. PAST TENSE
Life Is Funny Emotion
.......................................................
III. PRESENT TENSE
Thank you MARIO! But, Our Princess Is In Another Castle!
......................................................
Tesla
Wednesday, August 08, 2007
Saturday, August 04, 2007
Why Do I Blog?
က်ေနာ္ဘာလို႔ ဘေလာ့ေရးပါသလည္း
ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ့ေရးပါသလဲတဲ့. ေမးသင့္ေမးထိုက္တဲ့ ေမးခြန္းတခုျဖစ္ပါတယ္. က်ေနာ့္ကို ကိုၿဖိဳးက အဲ့အေၾကာင္း ေရးေစခ်င္ပါတယ္တဲ့ အဲ တက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္ဘာလို႔ ဘေလာ့လည္းဆိုတာ ေရးလိုက္ပါတယ္.
ခံစားခ်က္ အဆိုးေတြ အေကာင္းေတြ မွ်ေ၀ခံစားျခင္လို႔ ေရးပါတယ္။
စိတ္အပန္းေျဖမွဳတခုအေနနဲ႔ ေရးပါတယ္။
အနုပညာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ လူေနမွဳပတ္၀န္းက်င္ေတြကို ထိေတြ႔ခြင့္ ရတဲ့အတြက္ ေရးပါတယ္။
ဖန္တီးနိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရး ရလို႔ ေရးပါတယ္။
စာေရးရတာ ၀ါသနာပါလို႔ ေရးပါတယ္။
စာေရးရတာကို ၀ါသနာပါတဲ့ဗီဇအရေၾကာင့္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကေတာ့ အဓိကေနရာက ပါ၀င္ပါတယ္။ စာေရးတာ၀ါသနာပါတာနဲ႔ ဘေလာ့ေရးေရာလား ဆိုတာလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကိုယ္ေရးထားတာကို အလ်င္အျမန္ ရီအက္ရွင္ (Reaction) ရေသာေၾကာင့္ရယ္ (Interact) ဆိုသည့္အခ်က္ရယ္ ပါ၀င္ပတ္သက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုေရးေနရတာပဲ ေပ်ာ္တယ္ ခံစားရတာေတြလည္း Share မလုပ္ခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဘေလာ့ေရးမွာမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဒိုင္ယာရီလိုမ်ိဳးနဲ႔ ေကာင္းတဲ့စာမ်ိဳး အာရံုလာတဲ့စာမ်ိဳး စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တာမ်ိဳးဆို မဂၢဇင္း ေတြကိုပို႔တာမ်ိဳးပဲ လုပ္မိပါလိမ့္မယ္။ ဘေလာ့ျခင္းရဲ့ အရသာဟာ အဲ့ဒီေနရာမွာျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လူတို႔၏ သဘာ၀အရ ခံစားမိေသာ အေၾကာင္းကိစၥ မ်ားဟာ အခ်ိန္ ၀င္ေရာက္ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့တာနဲ႔ အမွ် ေပါ့သြားနိုင္သလို ေလးသြားနိုင္ပါတယ္။ ေပါ့သြားျခင္းေလးသြားျခင္း ဟာ ဦးေနွာက္က ေနရာ၀င္ယူမွဳ မ်ားျပားလာျခင္း အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါ ပိုမို ေကာင္းမြန္ေသာ စာမ်ားထြက္လာနိုင္ေသာ္လည္း ဦးေနွာက္၏ တည္းျဖတ္ခံထားရေသာ စာမ်ားျဖစ္သြားပါၿပီ။ ပံုမွန္အရမူ ဘေလာ့ေရးျခင္းမွာ ထိုကဲ့သို႔ စာမ်ိဳး ေတြ႔နိုင္ရန္ရွားပါတယ္။ က်ေနာ္ၾကိဳက္နွစ္မိသည္မွာ ထိုအခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုအခ်က္ ၏ ဆိုးက်ိဳးကား စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းေရးျခင္း ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တခါတရံ သူတပါးကို ေစာ္ကားမိသလို မ်ိဳးနဲ႔လည္း ညိသြားနိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဘေလာ့အေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သူမ်ား နွင့္ လူတို႔၏မူလဗီဇကို သေဘာေပါက္ၿပီးသူမ်ားအတြက္ ကေတာ့ ျပန္လည္ စမ္းစစ္မိနိုင္ လက္ခံနိုင္ ပါလိမ့္မယ္။ ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ စာေရးျခင္းအား ၀ါသနာ မပါသူမ်ား ပင္ လွ်င္ ဘေလာ့ေရးသည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ ျဖစ္ေပၚလာသည္ ထင္မိပါတယ္။ ထို႔အျပင္ ခံစားခ်က္မ်ားအား တေယာက္နွင့္တေယာက္ ေ၀မွ်သည့္အတြက္ မိမိခံစားေနရသည့္ ဆိုးက်ိဳးမ်ားေလွ်ာ့သြားသလို ေကာင္းတာၾကေတာ့ ပိုမို ပီျပင္လာပါတယ္။ မွ်ေ၀ခံစားျခင္းရဲ့ အနွစ္သာရတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ယူတတ္ခဲ့လွ်င္ အနုပညာ အျပင္ စိတ္ထားျပည့္၀သူ တို႔၏အေတြးမ်ား ေကာင္းမြန္ပါးနပ္ စြာ ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းေနၾကသူမ်ား ၏ အေလ့အထမ်ား ကိုလည္း ေလ့လာ အားက်ခြင့္ရနိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ စိတ္တူကိုယ္တူ ေတြမ်ားတဲ့အတြက္ (လုပ္ငန္းပံုစံေတြပါတူတဲ့ လူေတြမ်ားပါတယ္) သတင္းအခ်က္အလက္ နဲ႔ နည္းပညာေတြဟာလည္း ကိုယ္နဲ႔ ပိုမိုအံ၀င္ဂြင္က် ရွိစြာ ရရွိနိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်က္က စိတ္ထြက္ေပါက္ အပန္းေျဖမွဳဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြဟာ ေန႔တဒူ၀ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကရတဲ့ အတြက္ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ထြက္ေပါက္တခုဟာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီထြက္ေပါက္ဆိုတဲ့ ကိစၥဟာ မေကာင္းမွဳေတြ ျဖစ္ဘို႔ ရာနွဳန္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ ဥပမာ ဘီယာတို႔ အရက္တို႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးတို႔ အထိပါပါတယ္။ ဘေလာ့ေရးျခင္းသည္ စိတ္အပန္းေျဖမွဳကို ျဖစ္ေပၚေစသလို စိတ္ထြက္ေပါက္အဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ေတာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္ပါလိမ့္မယ္။ (ဟိုက္ ေရးေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္) ဟုတ္ပါတယ္ အခုလိုမ်ိဳးပါပဲ ဘေလာ့ေရးျခင္းဟာ အခ်ိဳးအစား မက်ပဲ အဲ့ဒီလို ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ေရာက္သြား တတ္ပါေသးတယ္။ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ ဆိုေပမဲ့ ေသခ်ာျပန္စမ္းစစ္လွ်င္ စာမ်ားဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ျဖစ္ျခင္းထက္ စိတ္၏ သဘာ၀အရ ဆက္စပ္ေရာက္သြားျခင္းသာ လွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာလို႔ ဘေလာ့ေရးရတာ နွစ္သက္ခဲ့ပါသလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္အတြက္ အေပၚက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္မ်ား အားလံုး အႀကံဳး၀င္ပါတယ္။ ေကာင္းတာရွိသလို ဆိုးတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ထိုအထဲက စိတ္အခန္႔မသင့္ ေသာအခ်ိန္ တြင္မွ ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို ခံစားမိတဲ့အခါ က်ျပန္ေတာ့ ဘေလာ့ေရးရတာကို စိတ္ကုန္ခဲ့မိပါေသးတယ္။
ဘာလို႔ စိတ္ကုန္မိခဲ့ပါသလဲ?
လူဆိုသည္မွာ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ စဥ္းစားပံုျခင္း ခံယူခ်က္ျခင္း တူညီနိုင္ရန္ အင္မတန္ ခဲရင္းပါတယ္။ အေပၚက ေရးထားခဲ့တဲ့ ဆိုးက်ိဳးတစ္ခုလိုပါပဲ ဘေလာ့ေရးျခင္း သည္ ဦးေနွာက္၏ တည္းျဖတ္ထားမွဳ အလြန္တရာမွ နည္းပါးလွသည့္ အတြက္ အခန္႔မသင့္ ျဖစ္ျခင္းမ်ား သည္ အလြန္တေထာင္ မ်ားျပားနိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ရွင္းရွင္းနဲ႔ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ပဲ ဆိုသလို ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္္ပါတယ္။ သတ္မွတ္ခံထားရေသာ အနုပညာရွဳေထာင့္ အရ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာခြင့္ရလွ်င္မူ ခံစားမိသည္ကို စိတ္ထဲရွိတဲ့ အတိုင္း စာေရးျခင္းဟာ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ျဖစ္ပါတယ္လို႔ တံဆိပ္ကပ္ခ်င္မိပါတယ္။ (ဟုတ္ကဲ့ အသလြတ္ၾကီးပါပဲ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း က်ေနာ့္အျမင္သက္သက္ပါ) အဲ့ဒီလို က်ေနာ့္အျမင္သက္သက္ပါလို႔ ျပန္ဖာေထးရသလိုမ်ိဳးပါပဲ။ လူတို႔သည္ အရွိအတိုင္း ျပန္လည္စမ္းစစ္ လက္ခံနိုင္ေသာ (သို႔) အနိမ့္ဆံုး အဆင့္အရ ရိဳုးစင္းစြာ စဥ္းစားေပးေသာ ယဥ္ေက်းမွဳ အရမ္းကာေရာ မထြန္းကား ေသးပါဘူး။ ထိုအခါ .. ထိုအခါ ဘာျဖစ္ေရာလည္း… ဟုတ္ကဲ့ ျပႆနာ ဆိုသည့္ အရာမ်ား ၾကီးထြားဖြံျဖိဳး ဥာဏ္ေရ တိုးလာပါေတာ့တယ္။ သက္ေသျပခ်က္ ခ်ျပပါဆိုရင္ေတာ့ ပုဂိၢဳလ္ေရး ေရးသားမွဳကို ဆန္႔က်င္တဲ့ လူ႔က်င့္၀တ္ ခဏေလာက္ခြင့္လြတ္ပါေတာ့. က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ ဘေလာ့ေလာကမွာ ထားပါေတာ့ ေခတ္ေဟာင္း ေခတ္သစ္ေပါ့ဗ်ာ ေက်ာ္ၾကားလူၾကိဳက္မ်ားခဲ့တဲ့ ကိုညီလင္းဆက္တို႔ မေမဓါ၀ီတို႔ ကိုကလိုေစးထူးတို႔ မနိုင္းနိုင္းစေနတို႔ ကိုေမာင္လွတို႔ ျပႆနာ ေျဖရွင္းရမွဳေတြနဲ႔ တေယာက္မွ မကင္းခဲ့ၾကပါဘူး အခုဆိုလည္း ေက်ာ္ၾကားစ ျပဳလာတဲ့ ကိုရန္ေအာင္တို႔ ကိုၿဖိဳးတို႔ ကိုစိုးေဇယ်တို႔ မဂ်စ္တူးတို႔ လည္း အတုအစစ္ေတြနဲ႔ ေရာေရာေနွာေနွာ လိမ့္ခံေနၾကရေလရဲ့။ ပထမဘေလာ့ဂါ စစ္ပြဲဆို အျဖဴေရာင္ေတြ အမည္းေရာင္ေတြ စီေဗာက္ေတြက က်ဥ္ဆံသံ တ၀ီ၀ီနဲ႔ေပါ့ ဒုတိယစစ္ပြဲဆို လူ႔ယာဥ္ေက်းမွဳနဲ႔ မာနေတြနဲ႔ အျငိဳးအေတးေတြနဲ႔ တျခားတျခားေသာ စစ္ပြဲအေသးစားေလး ေတြကလည္း က်ိဳးက်ား ၾကိဳးၾကား နယ္ပယ္ျခားျခင္းေတြေကာ ရွိခဲ့ၾကတယ္ေပါ့။ ထိုကိစၥမ်ား အားလံုးသည္ လူတို႔၏သဘာ၀အရ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေပၚကစာကို ျပန္ေကာက္ပါတယ္။ ရိဳုးစင္းစြာ စဥ္းစားေပးေသာ ယဥ္ေက်းမွဳ အရမ္းကာေရာ မထြန္းကား ေသးပါဘူး။ နားလည္ေပးမွဳေတြေပါ့ဗ်ာ။ ကဲ ေနာက္ထပ္ လက္ေတြ႔ သရုပ္ျပသရလွ်င္မူ အခု ေရးေနတာ ကို ဖတ္ေနရင္းနွင့္ ပင္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ကြာ မင္းကဘာေကာင္လည္း လို႔ အခုစာဖတ္သူ ေတြးေနမိတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ ကိုသက္ေသျပျခင္ပါတယ္။ (လက္ေတြ႔ လက္ေတြ႔ .အဲ့လို လက္ေတြ႔ ျပခ်င္လို႔ အေပၚကစာကို တမင္တကာေရးထားတာ ေဗြမယူၾကပါနဲ႔ဗ်ိဳ႕ :P) က်ေနာ္သည္လည္း စာဖတ္ေနသူဆိုလွ်င္ ေတြးေကာင္း ေတြးမိပါလိမ့္မယ္ (တို႔က တရားမွ်တတယ္ေနာ္ :P)။ ထိုအခါ ဘေလာ့ေရးရတာ က်ေနာ္စိတ္ညစ္လာပါေတာ့တယ္။ အမွန္ေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အေပၚကက်ေနာ္ေရးထားသလို လူေတြရဲ့ ဗီဇကို နားလည္ေပးနိုင္ တဲ့အခ်က္ မွာ က်ေနာ္ ျပန္ညိသင့္ပါတယ္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ လူ႔အလို နတ္မလိုက္နိုင္ ဆိုတဲ့ စကားပံုေတြနဲ႔ပဲ. အဲ့လိုစဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ ဘေလာ့ေရးရတာ စိတ္ကုန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးက အေ၀းထြက္ေျပး သြားျပန္ပါတယ္. ဒီေတာ့ စိတ္ရွိလက္ရွိ စာေရးမိသည့္ သကာလ ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္း ထပ္ထြက္လာပါေတာ့တယ္။
ဘေလာ့ေရးျခင္းသည္ ထားသင့္သည့္ စိတ္ခံစားမွဳ ပံုမွန္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေနေသာ အလုပ္ထိခိုက္ေစေလာက္သည့္ စိတ္စြဲလန္းမွဳတခုလား?
ဒါ အေရးၾကီးပါတယ္. ဘေလာ့ေရးျခင္းကို မထိမ္းခ်ဳပ္တတ္လွ်င္ ခ်က္တင္းကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း ျပန္လည္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမည့္ ခဏတာ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ဆိုတဲ့ အဆင့္ကို/အေျခအေနကို ေရာက္သြားနိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ စာေတြေရးတာကေတာ့ သူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိတယ္ပဲ ထားပါေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ အလုပ္ပ်က္ အကိုင္ပ်က္ နဲ႔ စိတ္ထဲမွာ အမွိဳက္ရွဳပ္တာပဲ သက္သက္ က်န္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္လည္း ဘေလာ့ေရးရတာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ စိတ္အပန္းေျဖရန္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ ေၾကပ်က္ သြားပါၿပီ။ အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိတာေတြ ၾကီးပဲ ေရးေပးရလို႔ ကိုယ္က ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ က်န္ခဲ့တာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးစဥ္းစားလို႔ရပါတယ္။ အဲ့တာက စာေရးဆရာစိတ္ဓါတ္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ပင္ပန္းလွပါတယ္။ က်ေနာ္က စာေရးဆရာမဟုတ္ေတာ့ သူမ်ားအက်ိဳးရွိမဲ့စာေတြ ခ်ည္းေရးျဖစ္တယ္ဆို တာကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေသး ပါဘူး။ အေရအခ်င္းမရွိေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ကား အေပၚက အခ်က္မွာ ၿငိတြယ္ ေနၿပီလားဆိုတဲ့ ကိစၥကို ခဏခဏ ျပန္လည္ သံုးသပ္ရပါေတာ့တယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာေလ အရွင္းဆံုးကေတာ့ ဘေလာ့ေရးျခင္းကို က်ေနာ္နွစ္သက္တဲ့ အတြက္ က်ေနာ္ဘေလာ့ ေရးပါတယ္။ ဘေလာ့ေရးေနၾကတဲ့ ဘေလာ့မိတ္ေဆြေတြရဲ့ စာေတြကို ဖတ္ရတာလည္း နွစ္သက္ပါတယ္။ လူတေယာက္မွ မရွိပဲနဲ႔ က်ေနာ္ဘေလာ့ေရးရတာ အဓိပၸါယ္ ရွိမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္စာေတြကို လာဖတ္ေနတဲ့ လာဖတ္မိတဲ့ ဘေလာ့မိတ္ေဆြေတြကို က်ေနာ္ အၿမဲ ေက်းဇူးတင္ေနတယ္ ဆိုတာကေတာ့ မလႊဲပါဘူးခင္ဗ်။
ငါတို႔ ဘေလာ့တယ္
တခ်ိဳ႕ေတြက ဖိုင္ဘာေအာ့ပတစ္ကို ဖင္ခုထိုင္လို႔
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စိတ္ေတြကို ဆြဲဆန္႔လို႔
ျဖစ္နိုင္ပါတယ္
ထရိုဂ်င္ျမင္းရုပ္ႀကီးစီးၿပီးလည္း ဘေလာ့တယ္။
တခါတခါ.
ငါမွန္ၿပီး မင္းမွားတာကိုေျပာဘို႔တြက္
အကိုးအကားစာအုပ္ရယ္
အေၾကာမခံခ်င္တာရယ္နဲ႔
မိုးတလံုး
ၿပီးေတာ့ ေလတလံုးနဲ႔လည္း
ဘေလာ့တယ္၊
ဘာပဲေျပာေျပာေလ.
ဒါဘ၀င္ေလဟပ္တာ
မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့သိတယ္၊
တခ်က္တခ်က္ေတာ့လည္း
ဟုတ္မိခ်င္ ဟုတ္မိမယ္၊
ဒါေပမဲ့ ငါတို႔
ရန္ျဖစ္ၿပီးရင္လည္း ျပန္ခ်စ္တယ္၊
ဆဲဆိုတာရယ္ ကလိမ္ကက်စ္ရယ္ကလြဲၿပီး
စိတ္ထဲရွိတဲ့ စာမွန္သမွ် ဟာ ရိုးသားတယ္၊
ခပ္တည္တည္နဲ႔
သီအိုရီတစ္ခု ေျပာရရင္
ရိုးသားမွဳဟာ ေအာက္တန္းမက်ဘူး၊
ဒီေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ ေလာ့ဂ်စ္တခု
ထပ္ခင္းျပဦးမယ္
ေအာက္တန္းမက်တဲ့စာေတြမို႔လို႔
အထက္တန္းက်တယ္.
ယုံခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနေလ
စာေရးဆရာ မဟုတ္ေတာ့လည္း
ငါတို႔ ရင္ဘတ္နဲ႔ပဲ ေတြးၿပီး ဘေလာ့တယ္...။
ကိုၿဖိဳးဆီမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။ ဒီကဗ်ာအတြက္ေကာ အေပၚက တခ်ိဳ႕ အခ်က္အလက္ ေတြအတြက္ေကာ အဆိုးျမင္တယ္ ထင္ရင္ ေဗြမယူၾကပါနဲ႔ ခင္ဗ် ေတာင္းပန္ပါတယ္။ လူေတြရဲ့ ျဖစ္တတ္တဲ့ ဗီဇစိတ္ဓါတ္္ကို ေရးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူဆိုေတာ့က အဲ့ထဲမွာ က်ေနာ္လည္းပါ ပါတယ္။
ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ေလာက တခုကို အားလံုး ဖန္တီးနိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
Subscribe to:
Comment Feed (RSS)
